Meer en meer besef ik hoe ik als kind
weggehouden werd van upliftende gedachten en gebeurtenissen, vooral op school.
Waarschijnlijk door de onbekwaamheid en onbewustheid van de opvoeders en leerkrachten zelf en door mijn eigen omgeving.
Zo herinner ik me nog heel helder hoe in
deze periode de focus lag op de dood, het sterven, de kale bomen, de akelige graven op de kerkhoven, het mistige koude weer enz… Ik werd er als
kind triestig van, al genoot ik toen al van de kleurrijke schakeringen van de herfstbladeren.
Nu bekijk ik deze periode met heel andere ogen.
Tijdens een klankenbad bij Kris van Eye Am Sounds, stonden we eerst samen in een kring rond een boom.
Het volgende kwam toen heel sterk bij me binnen: “de herfst is niet het ‘dode’ seizoen.. het is juist meer dan levend. De wortels zijn nog steeds
diep in de grond, de kruin nog steeds opgeheven naar het universum. Ook al verliezen de bomen hun bladeren, ze maken zich klaar voor het nieuwe
leven in de lente… nú al!”
Uiterlijk lijken ze ‘dood’ te zijn, binnenin zit er nog volop leven dat zich eventjes naar binnen keert om kracht op te doen. De bladeren laten
vallen, is dus juist een strategie van de boom om te overleven. Je kan hierover lezen in het prachtige boek: 'Het verborgen leven van bomen'.
Ik zie een parallel bij ons als mens:
Als we ons terug meer verbinden met de natuur, kunnen we dit proces ook bij onszelf voelen, zonder de zwaarte die eraan hangt.
De dagen worden nu inderdaad korter, kouder en vochtiger. Dan kruipen we in ons ‘holletje’ en hebben behoefte aan stilte, warmte, soberheid en
gezelligheid. We dienen energie op te doen voor de lente.
Zeker in deze bizarre tijd is het nodig om in de stilte te duiken en te voelen. Om te ver-stil-len, om te voelen naar het nieuwe en naar wat je
wilt veranderen in je leven.
Ken je het kinderprogramma ‘Tita Tovenaar’ nog? Tika, de dochter van de tovenaar, klapte in haar handen als er zich een lastige situatie voordeed.
Zij maakte dat de mensen als een standbeeld stilstonden en zette zo de tijd even stil. Dat gaf haar de kans om een oplossing voor haar probleem te
bedenken.
Laat ons in deze tijd wat vaker
‘bevriezen’ om in de rust en de stilte te voelen hoe het verder kan.
