|
Als ik
morgen dood ga...
Als ik morgen dood ga,
heb ik vandaag een prachtige dag gehad.
Ik heb de hand van mijn kleinzoon in mijn hand gevoeld.
Ik heb zijn armpjes rond mijn nek gevoeld.
Ik hoor nog steeds zijn schaterlach van ons gestoei.
Ik heb hem geleerd hoe je verstoppertje speelt.
Ik voel nog de blijde ontroering tot in mijn buik, bij het afscheid nemen.
Als ik morgen dood ga,
heb ik vandaag een prachtige dag gehad.
Ik heb in het bos de heerlijkste geuren opgesnoven.
Ik heb er het frisse groen zien ontluiken en groeien,
na de regen van de laatste dagen.
Ik kijk verwonderd naar hoe de natuur zich telkens weer herpakt.
Met achter de donkere wolken, toch de zon die alles verlicht en verwarmt.
Als ik morgen dood ga,
heb ik veel geleerd.
Heb ik geleerd om te genieten van kleine dingen,
heb ik gezien hoe mooi en krachtig de natuur is,
hoe uit de dood terug leven komt.
Uit een mensenmond komt vaak in één adem: ‘dood en verderf’.
Ik heb geleerd het te zien als groei en bloei.
Als ik morgen dood ga,
Weet ik dat ik heb geprobeerd
alles te verwelkomen in mijn leven.
Weet ik dat ik met vallen en opstaan
mensen heb liefgehad en mensen verdriet heb gedaan.
Leerde ik met mildheid kijken
naar alles wat er in en rond me gebeurde.
Probeerde ik telkens recht te krabbelen
en te leren, nieuwsgierig als ik was.
Als ik morgen dood ga,
zal mijn lichaam er niet meer zijn,
zal mijn ziel zweven in elk zuchtje wind,
zal mijn ziel zich tonen in elke vibratie van blijdschap.
Dan dwarrelt mijn ziel met elk verkleurd blad neer op herfstige aarde,
verschijnt mijn ziel met elke nieuwe bloemknop,
verbindt mijn ziel zich met andere zielen.
Een wonderlijk web van verbondenheid.
Als ik morgen dood ga,
heb ik geprobeerd te leven in het NU.
En guess what: we gaan allemaal
dood!
***Germaine***
|
