Een engel op m'n pad

Een engel op m'n pad
 

Ik had van de week een afspraak bij de notaris in Wilrijk. Nadat ik m’n auto geparkeerd had in de drukke straat, klopte een oudere mevrouw op het raam van haar gelijkvloers appartementje. Of ik m’n parkeerschijf gelegd had, toonde ze met haar handen. Omdat ik het niet direct begreep, ging ik dichterbij. Ze opende het raam en vroeg het me nogmaals. Dat had ik, zei ik.
“Da’s goe menneke… want ze zijn hier rap om op te schrijven, en ze hebben geen speciale vest aan, ge herkent ze nog niet eens! Ik zeg dat tegen iedereen die hier parkeert, en ze luisteren dan naar mij!”

Na de afspraak bij de notaris, spring ik nog even binnen bij de biowinkel. Ik dacht, ik koop een zakje snoepjes voor deze vrouw.
Als ik m’n auto nader, zie ik ze in haar portaal staan, bezig met de brievenbus te legen. Ze herkent me meteen. Ik geef haar het zakje snoep en zeg haar: “Ge zijt een engel!”
Ze werd op slag 10 jaar jonger en 10cm groter!
Ik voelde hoe deugd dat de babbel en de aandacht haar deed.

“Ja en wette… ik zen zelf nog bij de polies geweest vroeger!”

Wauw, wat een madame toch hè 😊