Op zoek naar stilte?

Dag mooie mede-mens

In de Visie van 21 april –ja, ik ben wat lectuur achter sinds ik onlangs dertien films gezien heb als ambassadeur van het MOOOV-filmfestival in Koersel- in die Visie dus, las ik een quote van Annemie Struyf: “Mijn ton draaide te snel en ik wilde stoppen voor ik zou vallen.”
De ton waarvan zij hier spreekt is zo’n draaiton in een speeltuin waar je als kind steeds pogingen ondernam om bij te blijven… en hoe harder je je best deed, hoe duizeliger je werd en hoe sneller het ging. Je wilde het tempo wel volhouden, maar het ging niet. En dan gaf je op, je stapte eruit, je landde terug met je twee voetjes op de grond, duizelig, opgelucht en toch ook teleurgesteld dat je het niet volgehouden had tot… ja, tot wanneer… tot wanneer je er vanzelf uitvloog en je nog pijn deed ook. Dus eigenlijk was het moedig en verstandig om er zelf uit te stappen en verder te spelen op iets waar jij het tempo zelf kon aangeven. Ik hoop het ooit in mijn dagelijks leven te kunnen.
Als kind wilde ik steeds maar schommelen. Thuis hadden we er jammer genoeg geen, maar ik was zo gelukkig als we ergens op bezoek gingen waar er een ‘jokkel’ was. Nu nog waag ik me erop en ik vind het zalig. Met m’n ogen dicht, met de wind in m’n gezicht, voelen dat je heel even gewichtloos bent op dat ene punt waarna je terug naar beneden suist, proberen met je voeten de boom te raken die in de buurt van de schommel staat… mmh, heerlijk herinneringen en heerlijk om het nu nog te doen.
Het suizen van de wind, de rust en stilte op een hoogte… zo zal een adelaar zich ook voelen waarschijnlijk, daar hoog in de lucht.
De adelaar… mijn lievelingsdier. Bij het MOOOV-filmfestival werd er een film vertoond waarin een dertienjarig meisje de eeuwenoude traditie in Mongolië wil doorbreken door een adelaar af te richten voor het jagen. Dit is tot dan een louter patriarchale bezigheid, doorgegeven van vader op zoon. Het misprijzen van de mannen is groot als ze toekomt op een Festival voor jagers. Met de steun van haar prachtige ouders weet ze iedereen van haar kunnen te overtuigen en wint ze een prijs. De band tussen het meisje en het dier wordt zeer mooi in beeld gebracht, het doorzettingsvermogen van het meisje is onopvallend, alsof ze nog nooit anders gedaan heeft, de beelden van de natuur zo prachtig!
Echt een aanrader van een film!