Ik en voetbal???

Dat ik een filmliefhebber ben, hadden sommigen al begrepen. Af en toe ontdek ik een pareltje dat ik in de cinema gemist heb.
Zoals de film ‘Looking for Eric’ uit 2009. Het is een film van Ken Loach, een fantastische regisseur, met voormalig voetballer Eric Cantona, die zichzelf speelt, in één van de hoofdrollen. De film is doorspekt met flashbacks van zijn fantastische doelpunten voor Manchester United. Ook al ben ik geen kenner van voetbal, toch kan ik zien dat het inderdaad knappe doelpunten zijn. Maar daar was ik niet door geraakt. Het meest aangrijpend stukje film is dat waar postbode Eric polst naar het mooiste moment van Cantona. Postbode Eric, een grote fan van Cantona, somt een aantal prachtige doelpunten op, in de film worden de flashbacks getoond, en telkens schudt Cantona: ‘Neen’. ‘Maar allez, het moet een goal zijn’. ‘Nee, het was geen goal.’ ‘Nee’, zegt Cantona, ‘het was een pass’. De postbode is verbaasd, maar dan herinnert hij zich die pass. Het is een nederige Cantona als hij uitlegt waarom hij een beginnende voetballer die fantastische goal gunt. Hij zegt erbij: ‘Je moet je medespelers vertrouwen, altijd, anders ben je verloren.’
Ik snap niet veel van voetbal maar ik heb wel competitie basket gespeeld. Zoals bij elke ploegsport moet je vertrouwen hebben in je teamspelers. Als je dan, zoals superster Cantona, een perfecte passing doet naar een beginnende speler, als een offer en een geschenk, dan weet je dat hij bereid is om zelf niet altijd in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Over zijn opvliegend karakter en zijn schorsing zegt hij dat hij nadien diep heeft moeten graven in zichzelf.

De superster strooit in de film ook op een warme manier met filosofische levenswijsheden om postbode Eric te helpen richting te geven aan zijn leven. Die uitspraken zijn grappig, spits en vol medeleven. Van  zijn imago als voetballer ligt hij helemaal niet wakker.
 
Hieronder kan je het fragmentje bekijken dat mij zo raakte. 

Durven wij offers te maken en geschenken uit te delen zodat anderen kunnen schitteren?

Kunnen wij onze ervaring doorgeven om anderen te laten groeien?

Hoe kunnen we leren anderen te vertrouwen?

Hoe kunnen we dieper graven in  onszelf om waarachtig, vol vertrouwen en medelevend in het leven te staan?

Dat zijn de filosofische, diepmenselijke vragen, die deze film bij mij oproept.

Heb jij dat ook, af en toe zo geraakt worden door muziek, film, teksten…

of wat dan ook,

…en dat je dat wilt doorgeven?

Laat het mij weten.

Samen maken we van de wereld een mooiere plek!